ELİMİZDEKİNİN DEĞERİNİ BİLMİYORUZ

   Çok nankörüz aslında hiç bir şey bize yetmiyor hiç bir şeyi beğenmiyoruz, neyi istiyorsak elde etmek için çabalıyoruz. Uğraşıyoruz bin bir türlü badereler atlatıyoruz ama sonra o çok uğraştığın şey, elde etmek için çok çabaladığın şey, bir anda değerini yitiriyor. Ona karşı olan isteğin,arzun bitiyor.  İnsan elde edemediği zor olanı ister. Ona ulaşmaya çalışır ve sonunda çabalarının hediyesi olarak o istediği şeye kavuşur ama artık değersizdir. Ona sahiptir. Tekrar ulaşamayacağı zor bi hedef seçer. Onun için çabalar ve evet ona da ulaşır, ona da sahip olur ama artık gözü daha büyük hedeflerdedir.O çabaladığı hedeflere sahip olmak için zaman harcadığı, emekler onun için bir hiç dir. İnsan her konuda böyledir hep daha fazlasını ister asla yetinmez. Küçükken istediğin uğruna anneni babanı alsınlar diye zorladığın uğruna ağladığın oyuncak daha iyisini gördüğün an senin için değersiz bir çöptür. İşte insanın hayalleri de böyledir .Küçükken hayalini kurduğun şeyler senin çocukluğun boyunca hayallerini süsleyen şeye şuan sahipsindir. Onca yıl hayalini kurduğun şey gözünde hiç olur. Bir kerede bıraksan daha fazlasını istemeyide elindekiyle yetinsen o kadar çabaladığın şeyi elde ettiğinde daha iyisini istemek yerine onun keyfini çıkarsan olmaz ama. Biz nankörüz başımız sıkışınca yalvaran, ama istediğimiz olduğunda şükretmeyen umursamazlıktan gelen insanlarız. İstediğimiz olduğunda mutlu olmak yerine daha iyisi daha güzeline neden sahip değilim diye kendimize kızan nankör insan oğluyuz hani bir söz varya insanoğlu çiğ süt emmiştir diye evet o sözü hak ediyoruz elimizdekinin değerini bilmiyoruz...