Karanlık bir akşamdı...
Evde yalnızdın ,Düşünüyordun
Belki beni...Belki o şanslı kişiyi
Almıştın kucağına kitabını ..
Okuyordun saatlerce...
Peki ben....Ben izliyordum seni...
Her gece ...
Gece üç sularıydı üşüdün
Ben üşüdüm...
Bir haber geldi,o an üşümen geçti
Şok olmuştun ,
Ağlıyordun ,Ağlıyordum..
Doğruca koşmaya başladın ,dışarı
Çıktın sokağa
Haykırdın ,ağladın hıçkıra hıçkıra
Sesin hala kulaklarımda.
Yere düştün birden
Gözünden akan yaşlar
Akıp gidiyordu....
Dayanamadım ...
Yanına gelmek istedim,ellerini tutmak...
Gözlerinin yaşını silmek istedim..
Sen biliyordun,Ben söyleyemedim
Gözlerinden akan yaşa ölürüm..
Diyordum ama sen bilmiyordun
Kalbin duracak gibiydi
Yağan kar taneleri o güzel saçlarına
Aklar düşürüyordu ..
Kalktın birden ayağa ,koşmaya başladın
Ayakların kar içinde
Karşıdan esen rüzgara,
Gidercesine koşuyordun...
Hayat sanki bitmişti senin için
Rüzgar her vurduğunda,
Yalpalanıyordun.Birden bayıldın
Yanına koşuyordum
Yanına geldiğimde çok geçti..
SEN ÖLÜYORDUN ...
BEN YAŞIYORDUM...
Barkın Zafer
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder